چطور اگر انسان در هنگام تفریح، بازی و سرگرمی دست و پایش آسیب ببیند، از شدت شوق و علاقه، متوجه نمی شود و با همان مجروحیت بازی خود را ادامه می دهد؛

اما نمی توان از شدت شوق به خدا و درک جمال او، از خود بی خود شد و حضور قلب داشت؟

آیا به راستی نمی توان در نماز، از غیر خدا غافل شد؟

"برگرفته از کتاب نماز و حضور قلب در آن"